26 |

Poëzieklinkplek | Rolf Wolters


Dé plek om poëzie te laten klinken.
Dé plek om naar poëzie te luisteren.
Of gewoon de plek om lekker even te zitten.

Podium | Henk Beunk

de dichter op een

voetstuk plaatsen

is net zo belangrijk

of net zo min nodig

als opkijken

tegen een kunstenaar

woorden en beelden

zijn vertalingen van

een gemoedstoestand

er zijn te weinig tolken

Landgoed kunstgoed | Dick Molenaar

hier op dit land goed

voor kunstverwekkers

dichtdenkers kijkend voetvolk

en lang vergeten

krijgsknechten

voelt de grond

vertrouwd aan voor hamer hout

pen en penseelgebruik hoe creatief toch

van de reeds lang vergane huurling

is de pen-en-gatverbinding van

zijn kunstig vervaardigde houten been

kunst bloeit in elk voorjaar

als kruid na kruitdamp

Landgoed- cultuurgoed | Dick Molenaar

voetprinten in de tijd

enghusen met zijn fluisterende vertelsels

tussen boomstronk en ruïne

verhalen van

liefde romantiek oorlog opbouw en verval

maar ook van

zinloze verwoesting

in onze zo beschaafde tijd

kunst

          geeft

toekomst

                  nieuw

                            gezicht

Engels grös | Sebastiaan Roes

Nargens ’t grös greuner

as bi-j Leeds Castle,

dat grote, olde hoes.

Met ne schere emaejd

en of-estokkene

deur nen mathematicus

met rechte hand

dén nooit wat drunk

zo liekt ’t: zó lieke,

zó alderbastend Brits.

Laot de stadsen maor praoten,

dech boer Roes:

‘Natuur in cultuur

is de mooiste natuur.’

Fluusterdingen | Hans Mellendijk

’n Zucht tussen de boomkozienen.

'n Stoet gedempte fluusteringen,
Ónafwendbaor.

’n Vlucht schoolherinneringen,
Pas op, i’j daor!

'n School opgeviste dingen,
Ónbedaorbaor.

'n Zwarm vluchtige vraogen,
Jao èh nea maor, …

'n Dróm vraogteikens te raoden,
Ónafzienbaor.

’n Ri’j dansbaore stemmen, mien kind,
Lispelt fluusterzingend in de wind.

Óngenaakbaor,
Siesterend en huppelklaor,
Ónnaovolgbaor.
’n Trop stoeten vól met rozienen.

Denkraam | Rena Wams

gedachtekracht gaat golvend

zonder ruimte in te nemen

tijdloos door de ether

mens als micro-universum

in een macro-heelal

telkens op weg naar later

... | Anna Wiersma

Een weg te banen,

naar het licht.

Grillig en knoestig,

door niets ontwricht.

Gevecht naast schoonheid,

door vorm van stam en blad.

Onmisbaar, eigenzinnig,

zichtbare longen

voor de stad.